Sadya nga sigurong matalinghaga ang buhay, may mga pagkakataon na kahit anong gusto natin na makasama ang isang tao sadyang hindi pwede. May mga kaibigan tayo na pagdating ng araw kaaway na mortal pala at vice versa. Minsan, iyong mga taong sobra nating minahal at pinagkatiwalaan sila din ang sisira ng ating samahan.
May uod,
may linta,
May gahaman,
May mapang-api,
May plastik.
May magaling makipaglaro,
May nagdudunong-dunungan.
May manggagamit,
May salawahan.
Ngunit anu't anu pa man,
May mga taong mapagmahal,
palakaibigan,
masasandalan,
Magiging karamay hanggat sa huling hantungan.
Ang emo ko ngayong araw, siguro dala ng malakas na buhos ng ulan.
4 Share your thoughts
lakas talaga makapag pa-emo ng ulan haha ^_^
ako hinid ko na iniisip yung mga pesteng nakilala ko at naging kaibigan.. sakit lang sa bangs yung mga yun, yung mga mahilig manggamit haha.. focus nalang ako sa mga tunay kong kaibigan na nagpapasiya sa akin araw-araw.
whwnever I write emo poems, laging may pinatutungkulan ako...o kaya may pinagdadaanan...so, ikaw rin ba?
@Eagleman, d maiiwasan na minsan naaalala ntin ang nakaraan ngunit tama ka kailangan ntin magfocus sa mga taong nagpapasaya at totoong nagmamahal sa atin.
thanks for the visit!
@Senyor Iskwater, hahaha! dala cguro ng maghapon na buhos ng ulan. d makagala kya naemoemohan.
Thanks for the visit!