Pangalawang Linggo ng Taon.
Sobrang lamig, gumising ako ng maaga, nag-ayos ng almusal. Humarap sa Laptop at nabagot ako sa kakalaro ng cityville. hmmm! Araw pala ngayon ng aking pakikipagpiging sa Dakilang Lumikha. Araw ng Mahal na Nazareno.
Hindi ako ganun ka deboto pagdating sa mga santa at santo subalit naniniwala ako sa kapangyarihan nila.Hindi rin ako madalas mangako ng mga dapat gagawin ngunit bago pumasok ang 2011 i made a vow, my own covenant to our Lord-to do my part as a christian, to go to His worship house once a week. (i am praying i will fulfill my promised to Him)
Dati akong aktibo sa mga organisasyon sa Simbahan. Naging choir/volunteer ako sa El Shaddai Movement Catanduanes Chapter (mga prayer and healing meeting) Excited ako lagi noon na dumating ang Linggo kasi sa murang gulang ko nakatanim na sa isipan ang paggayak papunta ng simbahan. Ngunit nabago ang lahat habang lumalaki na ako, dahil sa mga paghihirap na pinagdaanan, mga taong nakasalamuha at umiba rin ang aking pananaw. May pagkakataon namuhay na ako na malayo ang loob ko sa Kanya. Iniba ko ang aking mga opinion ngunit sa kaibuturan ng aking puso andun pa rin ang pag-asang darating ang oras muli akong babalik sa Kanya.
Ang dami kong nagawang pagkakamali ngunit ngayon handa na akong itama ang lahat. Minsan madaling sabihin ang magbago pero napakahirap gawin. Inuumpisahan ko ito sa pakikinig ng banal na misa tuwing Linggo. Unti-unting binabalik ang aking kalooban sa Kanya at umusbong ang pananalig na matagal ko ng nabalewala. Dati hindi ko maamin sa sarili ko na gusto ko magbago sa kadahilanang pinapanindigan kung walang mali sa tinatahak kong buhay. Iniiwasan ko rin ang magbanggit/magsulat ng tungkol sa aking paniniwala. Ang lagi kong sinasabi, it's my personal journey that need to keep it on myself pero hindi pala ganun. Responsibilidad natin ang ibahagi kasi nakakabit dito ang salitang pakikipagkapwa.
Nalilito pa rin naman ako minsan, pero nilalaban ko ang lahat sa tulong ng mga taong nagmamahal sa akin. Malaking impluwensya sa pagbabago ang magkaron ng pamilyang hindi nanghuhusga at mga totoong kaibigan na "good influence".
Kahapon, pumunta ako sa Minsheng Catholic Church. Although ang banal na misa ay hindi sa wikang english, akin pa ring ninamnam ang banal na salita. Nakakatuwa nga, first time ko pumunta doon after the mass the priest asked " sino ang 1st time sa makaattend ng misa sa lugar na ito'' almost everyone stared at me. They welcomed me and gave me a warm embraced. The priest talked to me personally. And i do believe God has answered my prayers. He is guiding me to the right direction, the life that is worth living.
I will forever praise His name!
To God be the glory in Jesus mighty name, Amen!
Sobrang lamig, gumising ako ng maaga, nag-ayos ng almusal. Humarap sa Laptop at nabagot ako sa kakalaro ng cityville. hmmm! Araw pala ngayon ng aking pakikipagpiging sa Dakilang Lumikha. Araw ng Mahal na Nazareno.
Hindi ako ganun ka deboto pagdating sa mga santa at santo subalit naniniwala ako sa kapangyarihan nila.Hindi rin ako madalas mangako ng mga dapat gagawin ngunit bago pumasok ang 2011 i made a vow, my own covenant to our Lord-to do my part as a christian, to go to His worship house once a week. (i am praying i will fulfill my promised to Him)
Dati akong aktibo sa mga organisasyon sa Simbahan. Naging choir/volunteer ako sa El Shaddai Movement Catanduanes Chapter (mga prayer and healing meeting) Excited ako lagi noon na dumating ang Linggo kasi sa murang gulang ko nakatanim na sa isipan ang paggayak papunta ng simbahan. Ngunit nabago ang lahat habang lumalaki na ako, dahil sa mga paghihirap na pinagdaanan, mga taong nakasalamuha at umiba rin ang aking pananaw. May pagkakataon namuhay na ako na malayo ang loob ko sa Kanya. Iniba ko ang aking mga opinion ngunit sa kaibuturan ng aking puso andun pa rin ang pag-asang darating ang oras muli akong babalik sa Kanya.
Ang dami kong nagawang pagkakamali ngunit ngayon handa na akong itama ang lahat. Minsan madaling sabihin ang magbago pero napakahirap gawin. Inuumpisahan ko ito sa pakikinig ng banal na misa tuwing Linggo. Unti-unting binabalik ang aking kalooban sa Kanya at umusbong ang pananalig na matagal ko ng nabalewala. Dati hindi ko maamin sa sarili ko na gusto ko magbago sa kadahilanang pinapanindigan kung walang mali sa tinatahak kong buhay. Iniiwasan ko rin ang magbanggit/magsulat ng tungkol sa aking paniniwala. Ang lagi kong sinasabi, it's my personal journey that need to keep it on myself pero hindi pala ganun. Responsibilidad natin ang ibahagi kasi nakakabit dito ang salitang pakikipagkapwa.
Nalilito pa rin naman ako minsan, pero nilalaban ko ang lahat sa tulong ng mga taong nagmamahal sa akin. Malaking impluwensya sa pagbabago ang magkaron ng pamilyang hindi nanghuhusga at mga totoong kaibigan na "good influence".
Kahapon, pumunta ako sa Minsheng Catholic Church. Although ang banal na misa ay hindi sa wikang english, akin pa ring ninamnam ang banal na salita. Nakakatuwa nga, first time ko pumunta doon after the mass the priest asked " sino ang 1st time sa makaattend ng misa sa lugar na ito'' almost everyone stared at me. They welcomed me and gave me a warm embraced. The priest talked to me personally. And i do believe God has answered my prayers. He is guiding me to the right direction, the life that is worth living.
I will forever praise His name!
To God be the glory in Jesus mighty name, Amen!
5 Share your thoughts
Amen!
God Bless you, Ate Bhing!
God bless :) lahat naman tayo nakakagawa ng mga pagkakamali. ang importante ay ang repentance :)
@marco, salamat!
@ bino,tama lahat nagkakamali nasa tao na lang paano babangon papunta sa tama :)
"They welcomed me and gave me a warm embrace">>>What a very nice gesture of a welcoming community.
Sana maraming ring tao ang makaranas ng tulad mo, ng affirmation ng kanilang Faith at affirmation ng Kanyang pagmamahal.
Be blessed always, Ms. Bhing.
Ay, di ko na pala first time ito dito hehe. I was here pala dati while judging the entries for PEBA :)
Miss N of
http://nortehanon.com
salamat Miss N!
i am so blessed, really blessed!